Een nieuw troost-moment (2)

Een nieuw troost-moment (2)

Nu we elkaar niet in levende lijve kunnen ontmoeten, willen we jullie toch uitnodigen voor een nieuwe activiteit. We gaan troost-momenten verzamelen en online zetten.

Het gaat daarbij om die kleine pleziertjes van het leven in en om Peize (en omstreken) die je troost geven. Bijvoorbeeld omdat er nu ineens meer tijd wordt gevonden en genomen om de ontluikende lente op ons in te laten werken. Oog en oor te hebben voor haar rijkdommen, in kleur en geluid, haar biodiversiteit.

Maar waar en hoe iemand troost ervaart is en blijft vanzelf heel persoonlijk.

Voor de één heeft troost te maken met blijdschap, voor de andere met een herinnering, en weer een ander denkt bij troost aan verwondering of vertrouwdheid, aandacht, compassie, hoop. Of misschien een combinatie daarvan.

Dit keer een tekst van Jan van der Wijk, met opnieuw een video van de Onlanden. Dit maal vlak voor zonsopgang.

Zondag van Sjaak (26 april 2020)

Plotseling overlijden van een heel vertrouwde collega, voormalig buurman, zet zijn stempel op deze dagen. 
Veel betrokken bij rouw en organiseren van de uitvaart. Alles binnen bepaalde restricties en maatregelen. 
Zondagochtend om vijf uur waken, bij ons thuis. Om zes uur niet terug naar bed (als Anne) maar op de fiets de Onlanden in. 
Nevels over de velden, rode zon net op daarboven. Overweldigende schoonheid. 
De jubel van de leeuwerik in de lucht. En volop andere vogels. 
Alle tijd van de wereld, zo in de vroege zondagochtend, maakte ik een lange tocht. Onlanden om. 
Hield halt voor iedere vogel die ik niet gelijk thuisbrengen kon. 
Het was een prachtig weekend, het bezoek aan Sjaak, opgebaard in zijn huis, incluis.

We hopen om de twee weken een korte video met een korte uitleg te kunnen plaatsen.

We gaan natuurlijk zelf op zoek, maar we hopen ook dat jij iets met ons wil delen.  Als je wat wil delen, stuur het dan met een korte uitleg naar j.karssies@rug.nl